24 uur in Abu Dhabi

7-sept | Het is momenteel 17.11 uur lokale tijd hier in het zonnige Abu Dhabi. Met zo’n 21 uur op de teller, ben ik dus nog niet eens een dag hier, maar ik heb nu al genoeg indrukken op gedaan om het een en ander te verwerken voor mijn blog.

Laat ik eens starten met de heenreis. De wekker ging gisteren om 05.00 uur wel akelig vroeg aan de Oude Borculoseweg in Neede. Na even Wim en de kids een dikke kus en knuffel heb gegeven, zijn mijn moeder, ik en een koffer met een nog niet bekend gewicht via Eibergen naar Düsseldorf International Airport gereden. Mijn broer Ralf hadden wij opgepikt in Eibergen en zodoende stonden wij om 08.00 uur op het vliegveld. Op het E-ticket stond dat ik 3 uur van te voren aanwezig moest zijn, achteraf gezien helemaal niet nodig, dus wij hadden nog even tijd om te ontbijten. Na ook mijn moeder en mijn broer een kus en een traan op hun wang te hebben geplakt, kon ik met mijn koffertje richting de douane om vervolgens nog twee uur te wachten bij de gate. Ik werd overspoeld met allerlei lieve last-minute whatsappjes/berichtjes/belletjes, ontzettend fijn om te weten dat mensen zo aan mij denken! Om 11 uur gingen we boarden en toen iedereen zich had geïnstalleerd voor de 6,5 uur durende reis naar Abu Dhabi, kondigde de piloot aan dat we 40 minuten later op zouden stijgen. Geen probleem, iedereen was voorzien van een persoonlijk touchscreen en afstandsbediening cq. joystick met daarop de nieuwste films, cd’s, spelletjes, boeken et cetera. Etihad Airways biedt zelf wifi aan aan boord, haha! Ik heb de verleiding weerstaan om de verbinding te maken, ik kon er toch vast niet inchecken met Facebook ;) De voorspoedige vlucht heb ik me vermaakt met de films ‘What to expect when you’re expecting’ en ‘Snowwhite & the Huntsman’, het album van One Direction en leuke gesprekken met Ellen. Ellen is het Nederlandse meisje die een stoel naast mij zat. Zij ging na het behalen van haar Bachelor Geneeskunde en het starten van een Master twee maanden naar Thailand om rond te trekken, in haar eentje! Elke keer als ik denk dat ik iets cools doe, kom ik iemand tegen die weer nét iets cooler doet. Damn, haha. De reis verliep zeer spoedig en na precies 6 uur te hebben gevlogen zette ik op 20.30 uur lokale tijd voet aan grond. De hitte kent geen medelijden en knalt meteen je systeem binnen. Jaaaaa, ook ’s avonds is het hier nog ‘gewoon’ 35 graden. Ik moest eerst mijn werkvisum ophalen en oogscan laten maken. Die donkere mannetjes die over die scan gingen waren al aan het discussiëren wie er in mijn blauwe ogen mocht kijken. Vervolgens mocht ook ik door de douane en kwam ik toevallig achter twee Nederlandse jongemannen te staan. Deze gelegenheid om nog even Nederlands te kunnen spreken met beide handen aangegrepen en kort een praatje gemaakt. Mijn koffer, een kanjer van 24,7 kilo, opgepikt van de bagageband en wat verderop stond Mani al op mij te wachten. Hij is chauffeur van Hilton en verwelkomde me warm. De rit naar het hotel zou een half uur duren, dus genoeg tijd om Mani van allerlei vragen te stellen. Wat blijkt, hij komt uit Sri Lanka en werkt al 20 jaar in de Emiraten. Dit doet hij omdat hij graag wilt dat zijn dochters naar een goede school kunnen in Sri Lanka. Deze lieve man werkt zich dus een slag in de rondte voor een salaris waar de gemiddelde WW’er in Nederland zijn neus voor op haalt, zodat zijn kroost later goed terecht komt. Hij ziet zijn vrouw, ouders en twee dochters één keer per twee jaar. Ok, in crisis verkerend Nederland, nu wij…

Enfin, met een half uur waren we bij het hotel aangekomen. Hier werd ik al even warm verwelkomd door Argy, de Front Office Supervisor. Er was nét een bruiloft aan de gang van locals. Ge-wel-dig! Met getrommel, gedans en gezang gingen ze het hotel door. Toch wat vermoeid door de reis heeft de concierge mij naar mijn huis voor de komende maanden gebracht. Ik heb een superleuke studio met airco, eigen badkamer, tweepersoonsbed, bar, zithoek, koelkast en genoeg ruimte om mijn kleding op te bergen. Buiten is er een zwembad en met tien stappen sta ik al in de gym. I like! Koffer uitgepakt en maar gaan slapen, ik was wel erg moe.

Zo’n nieuwe omgeving is niet heel bevorderlijk voor je nachtrust, maar dat komt vanzelf wel. Ietwat vermoeid stond ik vanmorgen dus op. Om 11 uur zou ik een rondleiding krijgen van Mohamed Tarraz, de Housing Coordinator. Mohamed is een goedlachse Marokkaan uit Casablanca en verknocht geraakt aan Abu Dhabi. Hij heeft me grotendeels van het hotel laten zien, maar ik krijg nog meer te zien tijdens mijn introductie aanstaande zondag. Hilton Abu Dhabi heeft een prachtige Beach Club waar menig hotel in Abu Dhabi jaloers op is. Verder hebben ze plenty restaurants, bars, coffeeshops (‘Not the kind that you have in Holland’) en een nachtclub. Met meerdere gyms, een spa, kapper, bank, een balzaal and so on, is Hilton Abu Dhabi een schitterend compleet hotel. Ik kan niet wachten om deel uit te maken van uit dit ruim 500-koppige team!

Na de rondleiding kwam de vermoeidheid even opspelen en ben ik even gaan slapen. Na een powernap van twee uur vond ik mezelf al lui genoeg en besloot er in mijn uppie op uit te gaan. Abu Dhabi is Disneyland voor volwassenen als ik de verhalen van Mohamed moet geloven. Het advies dat je als vrouw niet alleen over straat mag, bull crap! De kledingvoorschriften die ik op vele websites tegen kwam, bull crap! Abu Dhabi traditioneel, bull crap in het kwadraat! Voor 10 Dirham ging ik met een taxi naar Marina Mall. Ik moest toch nog een aantal levensmiddelen aanschaffen. Jeetje, wat een prachtige winkelcentrum is dat zeg. Het is de PC Hooft, Kalverstraat en Albert Cuyp bij elkaar. Van Burberry tot Forever 21, elke winkel zit er. Er is nog nét geen Hema. Ik liep alleen echt nog een beetje als een omrekenende sukkel rond omdat ik de valuta eigenlijk helemaal niet bestudeerd had. Als ze in Nederland extra banen willen creëren kunnen ze trouwens het beste hier even gaan afkijken. Ze verzinnen gewoon overal banen voor. In de supermarkt loopt verschrikkelijk veel personeel rond, volgens mij heeft elke fruitsoort zijn eigen supervisor en zijn mensen hier te beroerd hun mandjes/karretjes op te ruimen, want daar is ook weer een hele functiegroep voor opgezet. Verder is er de ‘nietjesman’, dat is de man die alle tasjes die jij de supermarkt in meeneemt dicht niet. Deze ‘nietjesman’ heeft ook een assistent, zijn taak is om het tasje dat geniet wordt vast houden. Ooookeeeeeeee… De supermarkt is trouwens net een Makro, alleen is hier de prijs die ze aangeven ook daadwerkelijk de prijs die je als particulier betaalt. Bij de versafdelingen kijk je je ogen uit en ze hebben hier een aparte dadelafdeling met zo’n 1001 soorten dadels. Ik heb al zoveel energie gekregen van alleen al boodschappen doen, haha! Huisvrouw worden hier lijkt me helemaal niet zo verkeerd, misschien mijn ambities toch maar eens bijstellen. Toen ik had afgerekend liep ik tegen een wisselkantoor aan. Hier kwam ik eindelijk achter de valuta. €1 is ongeveer zo’n 4,74 Dirham. Kijk nu eens naar mijn boodschappen:

Herbal Essence shampoo (400 ml) + Hydro spray (200 ml) 9,95
Vaseline body lotion (2x200 ml) 12,50
Water (1,5 lt) 1,15
Garnier Face Wash (200 ml) 13,50
Fanta (1 lt) 3,00
Tandpasta (2x 75 ml) 4,00
Exotische notenmelange (250 gr) 5,30
Lay’s Salt & Vinegar (212 gr) 5,10
Muffin (LARGE) 4,00
Rode druiven (1 kg) 8,65

Dit allemaal voor omgerekend nog geen €14,20. Haha, is toch geen geld? En dan hoef je je druiven niet eens zelf af te wegen en worden je boodschappen in de plastic tasjes gepakt door twee personeelsleden. Ik ga morgen gewoon weer boodschappen doen, super leuk! Chocola hier halen is overigens geen optie, want het smelt denk ik al als je al één stap buiten het winkelcentrum zet. Mijn love handles zullen me dankbaar zijn ;)

Nu zit ik dus weer lekker in mijn studio deze blog te typen met MTV op de achtergrond. Ik ga zo maar eens het Team Members restaurant uitproberen, het zag er bij de lunch al super goed uit! Het Team Member restaurant is hier de verantwoordelijkheid van HR en de mensen die er werken worden ook door HR aangestuurd. Dit zal voor de niet-hotello’s wel helemaal geen relevante informatie zijn, maar geloof mij, er zal een reuze verschil in kwaliteit van het personeelseten zitten als deze wordt aangestuurd door de Head Chef of door HR. Een Head Chef zal het personeelseten nooit als prioriteit zien en HR doet dat wel. Score!!

De eerste dag hier is boven verwachting, ik kon niet wachten tot morgen. Weet je wat het is, dat maakt reizen zo leuk, je hebt geen idee wat je morgen gaat doen, wie je gaat leren kennen en waar je belandt. Geweldig toch? Welcome to my life!