Het inpakken is begonnen..

In mijn eerste reisverslag gaf ik aan dat met 61 dagen het aftellen begonnen was. Nu ik dit typ, is het vertrek naar Abu Dhabi al over 4 nachten. Tijd voor stress, denk je ook niet?

Eerlijkheidshalve heb ik nog helemaal geen tijd gehad voor stress. Deze zomer ben ik mooi van de straat gehouden door weer in de zaak van mijn ouders te werken (www.vidi.nl voor de geïnteresseerden). Vidi is begin juli verhuisd van Eibergen naar een schitterend pand in Borculo. Mijn eerste taak was het organiseren van het Open Huis voor onze medewerkers, zakenrelaties, opdrachtgevers en andere gegadigden. Volgens mij kunnen we allen terugkijken op een prachtige dag! De opgelopen blaren (mental note: nieuwe hakken niet meer pas op de dag zelf ophalen) konden rustig genezen onder de receptiebalie, want daar heb ik tot afgelopen vrijdag mijn tijd mogen vertoeven. Door de vele dossiers die ik in handen heb gehad, gesprekken met verzekerden en tips van experts, ga ik nu verzekeringstechnisch goed voorbereid op stap ;)

Mijn koffer heb ik vorige week van zolder gehaald en het inpakken ervan is inmiddels al een meerdaags evenement geworden. Ik kan ’s morgens al niet beslissen wat ik aan moet trekken, laat staan om dat voor vier maanden in te gaan plannen. Plus dat de verhalen over de aanbevolen kleding in Abu Dhabi echt uiteenlopen van ‘zeer conservatief’ tot ‘vergelijkbaar als in Europese clubs’. Mijn kast hangt vol van dat tweede, maar vooral de beginperiode wil ik toch wel graag een beetje low profile gaan en niet te veel opvallen. Mijn lengte en blonden lokken helpen daar sowieso niet echt aan mee. Zucht, zoals ik al zei: een meerdaags evenement..

Gelukkig ben ik momenteel wel bijna weer op oude kracht. In mei kreeg ik te horen dat ik de ziekte van Pfeiffer had. Het kwam ook niet geheel als een verrassing, ik sliep meer dan ik wakker was en liep erbij als een zombie. De grootse plannen die ik in april had om voor vertrek al een flinke slag te slaan met mijn afstudeeronderzoek viel dus behoorlijk in duigen. Het gas ging op alle fronten terug, prioriteiten werden gesteld en ik moest gewoon zo snel mogelijk weer ‘beter’ worden, in Abu Dhabi moet ik immers flink aan de bak en daarvoor moet ik wel kunnen beschikken over de energiepeil en weerstand die bij een 23-jarige hoort. Zolang ik nu gewoon goed slaap en geen gekke dingen doe, voel ik me dikke prima! Over gekke dingen gesproken, dat jaarlijkse vriendinnenweekend vorige week in Scheveningen hakte er overigens wel hard in.. Enfin, het proces weer opgepakt en voor mijn gevoel moet het goed gaan komen met mijn project. Het zal wel buffelen worden, want normaliter is het niet de bedoeling dat je tijdens je thesis meewerkt in de organisatie. Ik heb er echter voor gekozen om dit wel te doen. Ik heb tijdens mijn managementstage bij Hilton zoveel geleerd in een korte tijd en het proefde naar meer, dus de komende vier maanden worden de mouwen opgestroopt!

Afgelopen dagen begint de stress al wel wat meer te komen. Grotendeels is dit te 'wijten' aan al die lieve mensen die ik nog wil zien, mijn normaal gesproken zo georganiseerde agenda is nu zelfs voor een doktersassistent niet meer te begrijpen. Daarbij had ik nog een aantal beloftes gemaakt die bij nader inzien time-wise niet zo verstandig waren. Nog snel met Lars mee bril uitzoeken, met de kids mee naar paardrijden, Thijmen aanmoedigen bij zijn tweede voetbaltoernooi (Sp. Neede E4 overigens wel eerste geworden!) en per ongeluk een nachtje in de kroeg hangen met Laura Kornegoor. Vandaag nog even Enschede ingedoken om een reisapotheek aan te schaffen. Ik ben dus een godsvermogen kwijt aan medicijnen die ik hoop niet nodig te hebben. Maar ja, controlfreak as I am ga ik ook niet zonder op stap, want straks sta ik daar in een Arabische Kruidvat te zoeken naar oogdruppels en Ibuprofen. Ik heb meteen even een voorraad voedingssupplementen mee genomen. Mijn lijf is de personeelskantine van Charing Cross in Londen nog niet vergeten en ben niet van plan om weer met een zwaar vitaminetekort thuis te komen. Nu ik zo Londen ter sprake breng, ik ben ook echt reuze benieuwd naar mijn onderkomen in Abu Dhabi. Maar goed, na die paddestoelen die uit het tapijt groeiden, gaten in het dak en een douche te hebben moeten delen met 12 man, kan het alleen nog maar meevallen..

De dagen tot mijn vertrek zullen dus nog gevuld zijn met een aantal schoolse activiteiten, afscheidsknuffels en wat laatste inkopen. Donderdagochtend zal mama mij in alle vroegte naar Düsseldorf International Airport brengen om daar op het vliegtuig te stappen naar mijn avontuur.. In mijn volgende verslag zal ik uitgebreid mijn eerste bevindingen bespreken. Wish me luck!

*****

“Twenty years from now you will be more disappointed by the things you didn’t do than by the ones you did do. So throw off the bowlines, sail away from the safe harbor. Catch the trade winds in your sails. Explore. Dream. Discover.” – Mark Twain